Drodzy Rodzice!

Wiemy, że zawsze możemy liczyć na Waszą pomoc i mamy nadzieję, że tym razem też nas nie zawiedziecie.

Kochani! Waszej pomocy potrzebuje nasz przedszkolak.Polduś to wspaniały, mądry, sympatyczny chłopczyk a przede wszystkim „wulkan energii”, który w obliczu ciężkiej choroby ostrej białaczki limfoblastycznej musi stawić czoło bezwzględnej diagnozie.

Prosimy Was kochani o dołączenie do grupy licytacyjnej (link poniżej) oraz udostępnianie tej wiadomości jak najszerszemu gronu,liczy się każdy grosz!

https://www.facebook.com/groups/542093416480024/

 

https://pomagam.pl/poldus

 

Halina Cydzik

 

Dyrektor Przedszkola Publicznego nr 51

Dzień dobry kochane Niezapominajki, Bratki, Tuptusie wraz z Rodzicami!

 

Jak minął Wam wczorajszy dzień? Na pewno wiele atrakcji czekało na Was? Pochwalcie się nimi przesyłając widomość, czy zdjęcia na e-mail grupowy. W tym tygodniu rozmawiać będziemy o tym, że „Niby jesteśmy tacy sami, a jednak inni” z pakietu „Nowe przygody Olka i Ady”. Rozpoczynamy.

 

Wtorek: 02.06.2020 r

Zabawa ruchowa „Piłka nożna”.

Dziecko naśladuje grę w piłkę nożną – biega za piłką, kopie ją. Na sygnał – dźwięk gwizdka – zatrzymują się i mówią za Rodzicem rymowankę:

 

Piłka tu, piłka tam, w piłkę nożną sobie gram. 

https://pl.freepik.com/darmowe-wektory/paczka-dzieci-grajacych-w-pilke-nozna_1065787.htm

 

Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej „Piłka dla wszystkich” – czytanego przez Rodzica i ilustrowanego obrazkami z książki, s.82-83

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/npoia-bbplus-ks/mobile/index.html#p=84

 

Niepełnosprawny Franek z grupy Ady często śnił o tym, że gra w piłkę nożną. W snach nie siedział na wózku inwalidzkim, tylko biegał po boisku najszybciej z całej drużyny i strzelał najwięcej goli.

– Brawo, Franek! – krzyczeli kibice. – To najlepszy zawodnik! – rozlegały się głosy. Jednak gdy szczęśliwy i dumny Franek otwierał oczy, od razu uświadamiał sobie, że to był tylko sen, a on nigdy nie zostanie piłkarzem. Patrzył na swoje nogi, którymi nie mógł poruszać, i robiło mu się wtedy bardzo smutno.

Ada przyjaźniła się z Frankiem i bardzo lubiła się z nim bawić. Pewnego dnia zauważyła, że chłopiec jest wyjątkowo radosny. Miał roześmiane oczy i wesoło pomachał do niej, gdy tylko pojawiła się w sali. Dziewczynka była ogromnie ciekawa, co jest tego przyczyną. Może dostał długo oczekiwany bilet do teatru? A może spełniło się jego marzenie o jeździe na koniu? – Cześć! Nie uwierzysz, co się stało! – powiedział Franek, gdy Ada usiadła przy nim na dywanie.

– Opowiedz.

– W sobotę pojechałem z moim starszym kuzynem na mecz piłki nożnej. Grały drużyny z dwóch różnych szkół. Byłem bardzo blisko i mogłem obserwować każdy ruch zawodników! – To świetnie. Ja nie przepadam za oglądaniem meczu, ale cieszę się, że ci się podobało – odpowiedziała Ada.

– Mój kuzyn podwiózł mnie do ławki, na której siedzieli zawodnicy rezerwowi. I całe szczęście, bo bramkarz skręcił nogę w kostce i trzeba go było zastąpić. Wyobraź sobie, że nagle ktoś kopnął piłkę, a ja ją złapałem!

– Ojej! Zostałeś bramkarzem? – Nie. Po prostu piłka wypadła poza boisko i leciała prosto na mnie. Chwyciłem ją i rzuciłem z powrotem jednemu z napastników. – Brawo!

– A wtedy on na mnie nakrzyczał… – Jak to nakrzyczał? Powinien ci podziękować – zdziwiła się Ada. – Niestety, nie.

Powiedział, żebym się stamtąd wynosił, bo tylko przeszkadzam. A jego koledzy się śmiali i słyszałem, jak mówią o mnie „krasnal na wózku”.

– Prawdziwi sportowcy się tak nie zachowują! – zezłościła się Ada. – Jeden z nich zaczął pokracznie chodzić i wskazywał na mnie palcem, a potem wszyscy śmiali się z moich butów. Chciałbym chodzić, nawet taki wykrzywiony, a ja przecież nie mogę chodzić wcale… Pomyślałem, że piłka jest nie dla mnie.

– Myślałam, że opowiesz mi o czymś wesołym. Jak cię zobaczyłam, wyglądałeś na szczęśliwego, a ta historia jest smutna – stwierdziła Ada.

– Bo jeszcze wszystkiego ci nie opowiedziałem! – uśmiechnął się Franek. – Potem wydarzyło się coś wspaniałego! Ada była bardzo ciekawa, a Franek opowiadał dalej: – Mój kuzyn bardzo się zdenerwował i zdecydował, że zabierze mnie z tego boiska, chociaż mecz rozgrywał się dalej. Kiedy odjeżdżałem, usłyszałem dźwięk gwizdka. Kapitan drużyny przerwał mecz i zwołał wszystkich zawodników. Nie słyszałem, co do nich mówił, ale po chwili dogonił nas, a za nim przybiegła reszta drużyny.

Powiedział do mnie tak: „Jako kapitan Niebieskich chciałem cię przeprosić za zachowanie moich kolegów. Oni zresztą zrobią to sami”. I wtedy każdy z piłkarzy podszedł do mnie i podał mi rękę. Widziałem, że było im wstyd. Zapytali, jak mam na imię i co mi właściwie dolega.

– To dobrze, bo już chciałam się wybrać z Olkiem na to boisko i im dokopać! – powiedziała stanowczo Ada. – Chciałaś ich zbić? – spytał zaskoczony Franek. – Nie, dokopać im kilka goli. Jak się zdenerwuję, to potrafię kopnąć tak mocno jak stąd do Krakowa!

– To szkoda, że cię tam nie było – zaśmiał się chłopiec. Franek opowiedział Adzie ciąg dalszy tej historii. Zawodnicy dowiedzieli się, że chłopiec doskonale zna zasady gry w piłkę nożną, bo razem z tatą ogląda każdy ważny mecz. Zaproponowali Frankowi, żeby został sędzią, dali mu gwizdek i posadzili na honorowym miejscu, z którego miał świetny widok na całe boisko. Od tej chwili chłopiec bacznie obserwował grę, dawał sygnały zawodnikom, a nawet zadecydował o jednym rzucie karnym. Okazało się, że jest bardzo dobrym i uważnym sędzią i nikt nie powiedział o nim „sędzia kalosz”, czyli taki, który się nie zna na grze i ciągle się myli.

– I wiesz, co mi powiedzieli na pożegnanie? – zakończył opowieść Franek.

– Powiedzieli, że skoro mam niesprawne nogi i nie mogę grać w piłkę nożną, to przecież mam sprawne ręce i mogę grać w koszykówkę. Mój tata dowiedział się, kto prowadzi drużynę koszykarską dla zawodników na wózkach, i od jutra zaczynam treningi. A ja myślałem, że piłka jest nie dla mnie.

– Piłka jest dla wszystkich! – powiedziała Ada. – Zobaczysz, kiedyś przyjdę na mecz koszykówki. Ty będziesz najlepszym koszykarzem, a ja będę piszczała najgłośniej ze wszystkich kibiców.

 

Rozmowa na temat opowiadania:

− Co śniło się Frankowi?

− O czym opowiadał Adzie?

− Jak zachowywali się chłopcy?

− Co zrobił ich kapitan?

− Kim został Franek na meczu?

− Co powiedzieli chłopcy Frankowi na pożegnanie?

− Co będzie ćwiczył Franek?

 

− Jak oceniacie zachowanie chłopców na początku, a jak potem, po rozmowie z kapitanem?

https://pl.dreamstime.com/ilustracji-niepełnosprawny-gracz-koszykówki-rzuca-piłkę-w-wózku-inwalidzkim-image97728444

 

Ćwiczenie w czytaniu ( dla dzieci 6-letnich lub potrafiących czytać).

Przeczytajcie samodzielnie tekst znajdujący się pod ilustracjami w książce (s. 82–83).

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/npoia-bbplus-ks/mobile/index.html#p=84

Pozostałym dzieciom powyższy tekst przeczytają Rodzice.

 

Zabawa ruchowa orientacyjno-porządkowa „Dzieci – na spacer. Dzieci – do domu”. Dziecko rozkłada na dywanie kółko do sersa lub hula hop. To będzie jego dom. Na hasło: Dzieci – na spacer – biega swobodnie po pokoju, a na zawołanie: Dzieci – do domu – jak najszybciej i jak najciszej zajmuje miejsce w swoim domu, przybierając pozycję określoną przez Rodzica, np. siadając skrzyżnie. Po pewnej chwili, Rodzic powtarza zabawę.

 

„Co to jest tolerancja?” - wyjaśnienie pojęcia. Najpierw pytamy dzieci „Co to jest tolerancja?” i słuchamy co nam odpowiedzą.

Tolerancja oznacza cierpliwość i wyrozumiałość dla odmienności. Jest poszanowaniem cudzych uczuć, poglądów, upodobań, wierzeń, obyczajów i postępowania, choćby były całkowicie odmienne od własnych albo zupełnie z nimi sprzeczne. Współcześnie rozumiana tolerancja to szacunek dla wolności innych ludzi, ich myśli i opinii oraz sposobu życia. Czyli po prostu akceptowanie inności innej osoby, przyjmowanie jej taką, jaka jest.

Rodzic pyta dziecko:

− Czy chłopcy w opowiadaniu byli tolerancyjni?

− Czy znasz inne przypadki braku tolerancji? (Wyśmiewanie się z ludzi o innym kolorze skóry, innego wyznania…).

− Czy należy wyśmiewać się z kogoś, dlatego że jest gruby, jeździ na wózku…?

 

Omówienie zdjęć na tablicy demonstracyjnej „Osoby niepełnosprawne” s.29– próby nazywania rodzajów niepełnosprawności.

https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/npoia-tablice.pdf

 

Rodzic zadaje pytania dotyczące zdjęć przedstawionych na tablicy, np. pyta:

− Dlaczego kobieta porusza się z białą laską i prowadzi ją pies? (jest niewidoma i prowadzi ją pies przewodnik)

− Dlaczego biegacz w okularach trzyma się sznurka, który trzyma drugi biegacz? (trzyma się sznurka, bo jest niewidomy i biegnie ze swoim przewodnikiem.)

 

Wyjaśnienie określenia niepełnosprawność.

Osoba niepełnosprawna to taka, która nie może samodzielnie – częściowo lub całkowicie – zapewnić sobie możliwości normalnego życia, indywidualnego i społecznego, na skutek wrodzonego lub nabytego upośledzenia sprawności fizycznej lub psychicznej.

 

Osłuchanie i nauka piosenki „Każdy jest inny”.

Posłuchajcie kilka razy piosenki. Możecie przy niej tańczyć, klaskać, grać na instrumentach. Nauczcie się przynajmniej pierwszej zwrotki i refrenu.

https://www.youtube.com/watch?v=UrBmQBMnayE

 

„Każdy jest inny”

 

Różny kolor włosów, różny kolor skóry.

Skośne oczy, piegi - to jest cud natury.

Mamy różne domy, różne kościoły.

Wszędzie człowiek może sobie żyć wesoły.

 

REF. Każdy jest inny, każdy wyjątkowy.

Słowa gorszy, lepszy wyrzuć ze swej głowy.

 

Choć się tak różnimy miejmy dobre serce.

Każdy na tym świecie znajdzie swoje miejsce.

Dobro i szacunek, to jest boomerang,

Zawsze do nas wraca - serca otwiera.

 

REF. Każdy jest inny, każdy wyjątkowy.

Słowa gorszy, lepszy wyrzuć ze swej głowy.

 

Ja lubię zielony. On lubi niebieski.

My lubimy koty, oni lubią pieski.

Ale wszyscy razem dobrze o tym wiecie,

Chcemy być szczęśliwi na tym wielkim świecie.

 

Zajęcia popołudniowe.

Zabawa badawcza „Tańczący olej”. Za zgodą i z pomocą rodziców wykonajcie doświadczenie.

Do wykonania eksperymentu potrzebujecie:

szklankę wypełnioną wodą (do 3/4 wysokości), 5 łyżek oleju, kakao, sól.

 

Do szklanki z wodą, wlejcie olej i dosypcie kakao. Górna część została pięknie zabarwiona, teraz sprawdźcie co się będzie działo kiedy wsypiecie sól? Efekt z pewnością Wam się spodoba! Zróbcie fotkę i przyślijcie na e-mail grupowy.

 

 

Zumba dla dzieci. Zatańczcie z innymi dziećmi.

https://www.youtube.com/watch?v=LTIeQd8SoxM

Uzupełnianie kart pracy (dla chętnych):

Narysuj siebie w swoim ulubionym ubraniu, ze swoją ulubioną zabawką. Ramkę pokoloruj swoim ulubionym kolorem.

Powiedz, jak Olek i Ada obchodzili Dzień Dziecka. Ułóż zdanie o każdym obrazku.

5-latki str. 54, 58 https://flipbooki.mac.pl/przedszkole/druk/npoia-bbplus-kp-4.pdf

 

 

Kochani życzymy udanej zabawy i pamiętajcie, że każdy człowiek jest inny, każdy wyjątkowy. To naprawdę ważne w codziennym życiu. Serdecznie pozdrawiamy i prosimy o fotorelacje z zajęć na e-maile grupowe.